İçime oturdu bir anlamsızlık.Öyle kötüyüm ki.Anlam veremiyorum hiç bir şeye.Canımı bu kadar acıtan somut bir şey de olmadı oysa.İçim her şeye,herkese bir anda nefretle doldu.Hiç konuşmasam,sussam saatlerce,günlerce... Ne birileriyle konuşmak,ne kitap okumak, ne de içi boş şeylerle dolu televizyon izlemek... Yok,hiç bir şey beni kendime getiremiyecek sanırım...
En iyisi yüksek sesle bunu dinlemek ... "Tık"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder