Pazar günlerinden nefret ediyorum.Evet pazar günü deyince melankoli bir havaya bürünür ruhum.Bugünde klasik pazar sendromuyla uyandım.Aile üyeleri hep beraber güzel bir kahvaltı yaptık.Sonra gazeteyi elime aldım.Hafta sonu gazete okumaktan ayrı bir zevk alırım.Ne bileyim hafta içi bir telaşla okunur gazete,hızla çevirilir sayfalar.Resimlere dikkat edilmez ya da çok sevilen köşe yazarının yazısı okunmadan atlanır.Belki de bunlardandır bilmem ama benim için hafta sonu gazetelerinin yeri ayrıdır.
Gazete keyfimden sonra akşam gelecek olan konuklarımız için temizlik ritüellerinden sonra pasta ritüellerine geçtik.Tabi ki anneye yardım edilir yoksa annenin kendini hafiften acındıran o gözlerine bakmak insanın ruhunu gıdıklar.Pasta malzemelerini mikserle karıştırırken,pastaları fırına koyarken bütün gün dile dolanan o şarkı söylenir.Buyrun dinleyelim :)
Çırptım, çırptım, karıştırdım Kendimi onunla yarıştırdım Kimse kimseye benzemez Kendimi kekle yatıştırdım ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder