Mutsuz,kırgın en mühimi de umutsuz,
Tebessümlerim az ya da neredeyse hiç yok.
İçten gülmek ise hiç bilmediğim,
Kendinle kalmak, kalabilmek
Sorunlarımı içimde çözmeye çalışmak,
Evet, ilk defa sorunlarımı içimde yaşadım.
Soruları da ben sordum cevapları da ben verdim.
Bir ortamda varmış gibi yapıp aslında yok oldum.
İyiymiş gibi davrandım aslında kötüydüm.
Rol yaptım,öyle varsaydım.
Kafamdaki soru işaretleriyle savaşırken insanları dinledim.
Ama beni anlatmadılar hiç bana
Başrolde hep onlar vardı.
Üzülmedim,
Çünkü; bu sefer figüran olmak bile istemedim ...
Günler geçti ...
Dünya dönüp durdu...
Kendimle kalmak bana iyi geldi,
Mutlu oldum,
Evet hala da mutluyum.
Kendi enkazlarımdan kurtuldum.
Ve dediğim gibi en önemlisi umutluyumm ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder