22 Nisan 2011 Cuma

Fark Ettim Ki ..




   Geçen gün niye böyle, niye kimse hayatından memnun değil diye tek çantaya dünyayı sığdırabilen arkadaşımla konuşurken aslında kimsenin memnun olmadığına karar verdik.Dönüp bir kendime baktım şöyle olsa,böyle yapsam ne güzel olurdu diye.Olmak istediğimiz sadece biraz daha sorumsuz,daha rahat olmaktı.Sonra çevremizdeki diğer örneklere baktık.Düşününce onlar da mutlu değildi ki,hep bir yerden açık veriyordu herkes.Bir memnuniyetsizlik,bir şikayet havaları ..  Şaşırdım,çünkü o ana kadar belki kendimden biraz daha farklı olsam mutlu olabileceğimi düşünürken ne kadar basit bir noktayı atlamışım dedim.O günden beri de bu konuyu atlamaya,kendimi başka modellerin içine koyup amannn ne güzel dememeye başladım.Biliyorum ki eksiler hep var hayatta .. Tabii zaman zaman başka biri olmak isteyebilir insan ya da bir kaç özellik bir sihirli değnekle değişsin ister. Ama asıl olan kendimizi olabilmek değil midir aslında?



 O gün otobüste insanları inceliyordum.Bir nevi karakter tahlili gibi bir şey.Hoş öyle bir bakışta anlayamam ben insanları.Ama insanları incelemek,onlara bir karakter giydirmek ilginç bir şey.Önümde ayakta duran o güzel kıza takıldı gözüm.O kadar doğaldı ki. Karşısındaki çocuğa olan aşkını gözlerinden anlayabildiğim kız bana bir şeyi fark ettirdi.Uzun süredir başkalarında  gerçek aşkla parlayan o gözleri görmediğimi anımsadım.Gerçek aşk,gerçek anlamlar,o anlam yüklü bakışlar.. Her şeyi sevgi sanıyoruz ya yanıldığımızı geç de olsa anlıyoruz sonra.Yıkılıyoruz,üzülüyoruz ya da her şeyi gözümüzde büyütüyoruz.Ama o gözleri gördüm ya o kadar gerçek bakıyorlardı ki.Aşk onlara yakışıyordu,her gerçek aşığa yakıştığı gibi.. Onların aşkının çok uzun olmasını diledim içimden.



  Ve yine fark ettim ki..Daha az umursuyorum her şeyi,herkesi .. İzin vermiyorum her şeye artık,pek de umrumda değil söylenen cümleler,artık kırılıp öylece kalmıyorum,unutuyorum,affetmeyi öğreniyorum.Uzatmıyorum,uzatmalarına da izin vermiyorum.Kötü bir insan oluyorum ara sıra.Daha doğrusu kendimi kötü düşüncelerle boğuşurken buluyorum.Sinirleniyorum,söyleniyorum,içimden küfürler ediyorum.Unutmaya çalışıyorum,düşünmemeye çabalıyorum.


   Hala düzenli bir uyku uyuyamıyorum..




2 yorum:

Ful yaprakları dedi ki...

kendinle kalıyorsun,
kendini dinliyor ve tanıyorsun bu çok güzel:))
ben bu şekilde kendimi yeniden bulmuştum.
aslında tanıdığımızı sanıyorum ama bir o kadar da uzak oluyoruz içimize

kirazlı sakız dedi ki...

Evet Ful:)İçimde başka biri varmış gibi onu tanımaya çalışıyorum ..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...