Sonunda geldim.Blogumu,sizleri okumayı özledim.Araya epey zaman girince ne desem,ne yazsam bilemedim aslında.Ben en iyisi şu an içinde bulunduğum durumlardan bahsedeyim,nasılsa devamı gelir :)
Geldiğim günün akşamı Eylül'le görüştüm.Özlemişim onu.Ne zamandır yüz yüze görüşmeyince konuşacaklarımız birikmiş.Konu döndü dolaştı.Verdiğin değerin karşılığını alamama durumlarına geldi.Arkadaşımı birileri üzmüş.Bende konuşurken fark ettim,umursamaz bir hallere bürünmüşüm.Ne zamandır görüşmediğim arkadaşlarım vardı.Tatil boyunca bazılarıyla görüştüm,bazılarına buradayım diye haber bile vermedim çünkü istemedim.Artık bazılarına bu yanlış demiyorum,yapma demiyorum.Kendi hatalarını kendileri görsün istiyorum.
Benle görüşmek için çaba sarf etmiyorlarsa ben hiç uğraşmıyorum ya da ne kadar değer veriyorlarsa bende kendi kafamda her şeyi ona göre ölçüp biçiyorum.Zaten benle gerçekten görüşmek isteyen arar,sorar ve görüşürüz.Böyle yapan arkadaşımda çoktu,çok da güzel vakit geçirdik.Yapmayanlar için önceden olsa çok üzülürdüm ama şimdi önemsemiyorum.Etrafımdaki insanları düşünüyorum da.. Ne bileyim diğerinin üstüne ısrarla düşen,sanki onlarsız asla yapamazmış gibi davrananlar var.Ne gerek var ki? Karşımızda bize değer vermeyen,on defa umursamayıp iki defa yüzümüze gülen insan için ben neden çaba sarf edeyim? Çaba sarf ederim,uğraşırım ama bununda bir sınırı vardır.Fazlası zarardır benim için.Dediğim gibi önceden olsa yapardım ama şimdi yapmam,yapamam.
Umursamamak .. Aslında kulağa hoş geliyor.Tek kötü yanı bu giderek vücuduma yayılan bir zehir gibi.. Sanki bütün hücrelerimi hapsedecek ve ben hiçbir şeyi,hiç kimseyi önemsemeyecek gibi hissediyorum kendimi. Ama .. Kendimi kandırmaktansa,oturup üzülmektense,bana değer vermeyene kendi çapımda önem vermeye çalışmaktansa umursamamak en iyisi .. Evet !! Aslında anlatmak istediklerimi tam anlamıyla anlatamadım,ne zamandır yazmıyorum diye mi oldu bilmiyorum.Bu seferlik böyle olsa olur sanki :/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder