Bazı insanların yanındayken kendinizi değerli hissedersiniz ya,bu ara buna çok ihtiyacım olduğunu fark ettim.Takdir edilmek ya da yaptığınız küçücük bir şeyin devlere dönüştürülmesi.Bu övülme değil ,yani anlatmak istediğim çok farklı aslında.
Bazı kişiler hangi anda karşınıza çıkarsa çıksın size iyi gelir,kendinizi onların yanında iyi hissedersiniz.Bahsedilen konu ne olursa olsun hoşunuza gider onları dinlemek.Şevkle anlatırlar her şeyi,sizi de büyük ilgiyle dinlerler.Ama bazıları vardır ki sürekli eleştiri dolu gözlerle sizi süzerler.Her an açığınızı yakalamaya çalışırlar adeta.Söylediğiniz şey doğru da olsa kalıplaşmış düşünceleri vardır onların.Keskin,katı,körü körüne fikirler ... Ben bu insanları neden seveyim ki? Yanında kendimi iyi hissettiğim,kendimi değer verilen biri olarak hissettiğim insanlar varken neden diğerlerinin yanında olmak isteyeyim? Kendimi anlatıyorum,nerede duracağımı ben belirliyorum.Konuşmamın arkasından susmam için saçma bir yorum da almıyorum,düşüncemin çok yanlış olduğunu belirten nutuklar da dinlemiyorum.Farklı düşünseler bile beni kırmadan güzelce anlatıyorlar her şeyi.Ama ne yazık ki çok az bu insanlardan.
Çoğu zaman gereksiz kişiler muhattap olmak zorundayız.Belki de bu insanlar olmasa gerçekten değerli insanların kıymetini bilemeyecektik.Düşünüyorum da benim için değerli insanlar az ya da giderek azalıyor diyeyim ..
"Rüzgar" dinleyelim ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder