Bugün kardeşimle Kızılay'a gittik.Güya dolaşacaktık,bir kaç işimiz falan vardı ama yağmur bir yağdı ki gittiğimize pişman olduk.Yağmurdan da önemlisi benim dalgınlığım! Aslında bu komik bir şey çünkü hala aklıma geldikçe gülüyorum.
Kardeşim tam bir kitap kurdudur.Ona kitaplarını aldıktan sonra bir şeyler yiyelim diye bir yere girdik.Oturduk ama kimse gelmiyor.Bir dakika geçti,üç dakika geçti,geçti ... Yok,gelen olmadı.Kalkalım dedik,daha ne kadar bekleyeceğiz falan.Oturduğumuz yerden kalkma rezilliğini de göstermiş olduk:)Neyse gidip başka bir yerde yemek yedik,dolaştık.Yağmur da hala yağıyor,şemsiyenin altında üşüye üşüye gezdik.Eve gidelim dedik,durağa doğru yürürken kardeşimin telefonu çaldı,annem arıyor.Konuşmalarından annemin beni aradığını sandım.Kardeşim de duymamıştır ya,yanında falan nerede olacak diyor.Bende hıı duymamışım falan diyorum,elimi çantaya atma gereği bile duymuyorum.Sonra bir attım ki telefon yok! Kardeşim telefonu bana verdi.Annem diyor ki telefonun nerede? Bende ona diyorum ki telefonum nerede? Bir kaç saniyede aklımdan bütün olasılıklar geçti.Evde mi unuttum acaba? Ama yolda müzik dinledim falan.Çaldırdım mı acaba ? Sonra annem dedi ki telefonunu şurada unutmuşsun.Telefonu suratına kapadım ve telefonuma doğru koştum yağmur çamur demeden :) O kalktığımız kafede unutmuşum! :D Şaka gibi! İçeri girdim zaten küçük bir yerdi.Telefonumu unutmuşum dememle herkes bana baktı.Kasadaki çocuğa derdimi anlatmaya çalışıyorum.Şeyy, gelecektik tekrar aslında,yağmur falan,yağdı işte,gitsek dedik .. Bildiğiniz saçmaladım,birazcıkta pembe bir yalan :) Çünkü tekrar gitmeyi falan düşünmüyorduk ama ne diyeceğimi bilemedim.Cümle bile kuramadım yani.Oradan bir adam "O telefon sizin miydi?" dedi.Evet dedim."Orada unutmuştunuz,ben gördüm falan" diyor.Kadınlar benim suratıma bakıyor,gençler bakıp gülmeye başladılar.Sonra oradan çık git demi?Yok işte.Birden hadi bir şeyler içelimde ısınalım bari dedim. İçimdeki ses dedi yani:) Tabii biz kahvemizi içerken bütün kafe dönüp bakıyor falan,telefon lafları geçiyor konuşmalarda.Sonra hemen kalktık.Tam dışarı çıktık gidiyorduk ki.. Adamın biri dedi ki "Başka biri olsa o telefonu yemişti" Höynkk! O adam da görmüş telefonumu,cafe sahiplerine vermiş.Çok sağ olun,teşekkür ederim falan dedim.Diğer köşeden diğer adam ise "Aaa sen mi buldun o telefonu?" Şaka gibi yaa,bütün kafeye rezil oldum,herkes de bilmez ki ama!
Böylesine rezil bir gündü ama aklıma geldikçe gülüyorum.Demek ki neymiş oturduğun yerden kalkmayacakmışsın :) Aslında bu ara çok dalgınım.Bu hiç iyi değil,telefonumu çantamdan çıkarıp masanın üzerine koyduğumu bile hatırlamıyorum o derece.Sonuç olarak komik ve rezil bir gündü :) Vee bu da şarkımız olsun ..
4 yorum:
bence çok eğlenceli bir günmüş :)
pembe yalanlar her zaman bizim için vaar ehe :)
ayrıca ens evdiğim şey kitap ve yemek günüdür bayılırım!
:) Bende epey güldüm cidden :)
Evet,sonuç olarak pembe bir yalanın kimseye zararı olmaz :D
Seven azdır ama yağmuru severim,Ankara'dan 1 hafta geç dönmüş olsaydım yağmuru bende yakalayıp böyle anlar yaşayabilirdim.:)
Hoş bi gün olmuş,tabii soğuk olması kötü :)
:) Ankara'ya geldiğinde yağmurlu anlar çok yaşarsın:) Malum sürekli yağmur yağıyor ;)
Yorum Gönder