Yazıyorum siliyorum,yazıyorum siliyorum.
Bugün bir akrabamızın ölüm haberini aldım,hastaydı,durumu iyi değildi.Geçen yaz bana anlattıklarını hatırladım.Bana bir kaç yıl önce vefat eden eşinden bahsetmişti.Sanki anlattıklarını o an yaşıyor gibi mutluydu.Gözleri doldu.Çok etkilenmiştim.Bugün özlediğinin yanına gitti diye geçirdim içimden.
Bu haberden sonra bir kere daha düşündüm.Çok anlık yaşıyorduk ya da yaşıyordum.Üzdüklerimiz,kırdıklarımız,küstüklerimiz,kırıldıklarımız .. Hepsi çok boştu aslında.Yarına gözümü açamayabilirim ya da daha önemlisi sevdiklerim ... Bunları düşünmeden hareket ediyorum dedim.Gereksiz kavgalarım,keçi gibi inadım,bazen sinirim .. Yenik düşüyorum her şeye. İnsanlarla kolay kolay küs kalamam ,biriyle kırgın olmak benim için çok zor ama bazen bilerek,bazense bilmeyerek elbet hata yapıyorum,kırıyorum çevremdekileri. Yanlış yapıyorum ve bunu biliyorum!
6 yorum:
Her ölenin arkasından geride düşündürdüğü şeyler aynı,hepsi giderken hayatı bir kez daha öğretiyor aslında bize. Mekanı cennet olsun.
insanın yakınında birileri ölünce bu duygular gelir, bilirim..
@ Missbone,
Sağol,dediğin gibi gerçeklerle yüzleşiyoruz,hatalarımızı düşünüyoruz.
@Mia,
Doğru söylüyorsun,benimde ilk değil ama her defasında düşünülüyor bunlar.
Başın sağolsun canım :( Yakınımızdaki ölümler hep bunları hatırlatır ama bir süre sonra unutuyoruz maalesef:((
Sağolun,evet bir süre aklımıza geliyor sonra unutmaya devam ediyoruz :/
http://pembemissbone.blogspot.com/2011/06/cilek-caldran-mim.html
Bende mimin var.:)
Yorum Gönder