Huzursuz

  Araya zaman girince insan nasıl başlasa bilemiyor. Ben ortadan dalıyorum bakalım neler çıkacak.
  Yazacaklar birikti ama gelin görün ki hafta nasıl başlıyor, haftasonu nasıl geliyor,tekrar pazartesi nasıl oluyor anlamıyorum bile. Hep derdim koşarak yaşıyorum, şimdilerde ise tempomu arttırdım koşmaya devam. Okul çok yoğun, ödevler, projeler derken insanın ömrü tükeniyor. Bu sene kurslara gitmeye başladım. Arkadaşlarla okulla ilgili başka faaliyetler de yapmaya başladık. Yaptığım, yapmaya çalıştığım bir iki şey daha  var. İşte görüyorsunuz durdum durdum bi anda her şeye el attım. Bakalım bunların sonu ne olacak? :) 
  
   Öte yandan içinde bulunduğum durumlara gelirsek; bu aralar huzursuzum. Keyfim yok. İçten gülmediğimi çevremdekiler fark ediyor. Birisi "Bir şeyin mi var, neden hiç gülmüyorsun?" diye sorunca bir anda oturup ağlayasım geliyor. İnsanlar gülüyor, eğleniyor ama bana bazen öyle saçma geliyor ki. Bu insanlar neye gülüyor diyorum. Kendime çok soru soruyorum ama sanırım cevap bulamıyorum. Neden, niye, nasıl sorularının arasında kayboluyorum çoğu zaman. Ama kelimesini çok kullanır oldum. Israrla bir şeyleri değiştirmek istiyorum sanırım. Sonra baktım olmuyor, olmayacak. Oluruna bırakmaya çalıştım kendimi, hayatı, her şeyi.. Nasılsa olması gerekenler olacak. Tek yatırımım kendime,geleceğime,aileme olsun istiyorum. Öyle de yapıyorum. İnsanlarla olması gerektiği kadar yakınım, biraz yalnızlığı seçiyorum. Kimi zaman yalnızlığın keyfini sürüyorum. Fazla konuşmak istemiyorum, sessiz kalmayı tercih ediyorum. Gücümün azaldığını hissettiğimde  bana iyi gelen insanlarla konuşuyorum. Onlarla konuşunca kendimi daha iyi hissediyorum. 

  Aslında buraya yazılacak çok ama şimdilik bu kadar.. 

 Bıkmadan usanmadan dinlediğim..