11 Ağustos 2011 Perşembe

Sen Benim İçin Çok Farklısın


   Hani her başın sıkıştığında bana koşardın.Bende sana tabii.Hemen telefona sarılırdın,kirazlı sakız sana anlatmam gerekenler var diye olabildiğince az nefes alarak anlatacaklarını sıralardın.Karnımız ağrıncaya kadar gülerdik bazen sen ağlardın ben teselli ederdim,bazense ben ağlardım teselli sırası sana gelirdi.Sen benden daha fazla hayalperesttin,sen başlardın hayallere ben sonunu getirirdim.O olgun tavrımla bu hiç doğru değil diye çıkışırdım,sen hiç hayallerinin peşinden koşmuyorsun diye bana gaz vermeye çalışırdın.Sen benden daha çılgındın,yakışırdı da sana.Her an ne yapacağın belli olmazdı,bir yenilik getiriverirdin hayatımıza.Bana sen olmasan kaç defa başımıza iş alırdık,sen hep büyük gibi davrandın derdin.Yıllarca ettiğimiz onca kavga düşünülürse bu kadar iyi olmamız garipti aslında.Bir çok şeyi beraber yaşadık.Doyasıya mutluluğu,acıyı,paylaşmayı,eğlenmeyi,ağlamayı... Zamanla biz büyüdük,hayallerimiz büyüdü,duygularımız,düşüncelerimiz büyüdü.Ya fazla geldik birbirimize ya da bazı yerlerde fire verdik.Uyumumuz azaldı aslında bazı işaretler bizi uyarmıştı ama yapacak bir şey yoktu.Belki de biz öyle sandık,uğraşmak istemedik.Artık her başımıza gelen şeyde telefona da sarılmıyorduk,görüşürsek kısaca bahsedip geçiyorduk.Aramızda boşluklar oluşmaya başladı,boşluklarla yıprandık,eskidik.Aramıza hiçbir zaman uzaklık giremedi,her buluştuğumuzda yine bıdır bıdır konuşuyorduk.Ama bir şeyler eksikti.Senin hayatın ve benim hayatım.Hayatımıza girenler,yaşananlar belki de bundandı eskisi gibi olmayışımız.Daha da büyüdük.Farklı görüşleri savunduğumuzda ben herkese böyleyim derdin ama ben herkes değildim ki senin için.Sen de benim için çok ayrıydın,şu anda da,seneler geçse de çok ayrı olmaya devam edeceğin gibi .. En çok da fikrini söyleyip kestirip atmana kızardım.Kabul bende biraz bencilce davranırdım.İstediğim tek şey aramıza kimse,hiçbir şey girmesindi.Bazen yaptıklarına çok kızardım ama fazla sürmezdi kızgınlığım.Sen zaten pek söylemezdin bana kızmalarını ya da ben öyle bilirdim.Bazen kıskanırdım da çevrendekileri,sende beni kıskanırdın bilirim. Küçükken hayallerimiz vardı,aynı yerde olalım,aynı yerde okuyalım,hiç ayrılmayalım diye.Hiçbir zaman ayrılmadık,ayrılmayız da ama eskidik,yıprandık belki de.Hayat koşturmasından,çevremizde olup bitenlerden durup nefes almaya,birbirimize o eski sıcaklığı göstermeye vaktimiz olmadı.O vakti biz olduramadık belki de ..  Aramızdaki bağ hiçbir zaman kopmayan ama zamanla eskimeye yüz tutmuş gibiydi..   Yazının rengi de senin sevdiğin renk ..
  Bu da şarkımız olsun.. 

3 yorum:

kirazlı sakız dedi ki...

Teşekkür ederim,en kısa zamanda yazıcam :)

hayalci dedi ki...

Bunu nasıl yapıyorsun hiç anlamıyorum Kirazlı Sakız,blogunu ne zaman okusam sanki en yakın arkadaşım yazıyomuş gibi hissediyorum,gerçekten çok garip bi his bu,mesela bu yazı o kadar ben ki,gözümü doldurabiliyor..Hep yaz sen emi.

kirazlı sakız dedi ki...

Seni tanımadan sana bu kadar yakın yazabiliyorsam bilmem farklı bir duygu Hayalcim :) Sende hep yaz,ortak yönümüz o kadar çok ki,belki de ondan böyle hissediyoruz :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...