Renkler bulanıklaşıyor. Bütün dikkatinle bir noktaya bakamaz oluyorsun. Belli belirsiz çizgiler, baloncuklar gözünün önünde beliriveriyor. Halsizliğin yorgunluktan seriliyor yere..
Bütün bunlar neden diyorsun. Mutsuzluktan mıdır acaba diye düşünmeden edemiyorsun. Sen, o an çok başka şeylerin derdindeyken telefonun çalıyor. Arayan kişi sanki başka dünyadaymış gibi konuşuyor ya da sana öyle geliyor. İnsanların suçu yok diyorsun ama hiç mi kimse anlamaz diye içinden söyleniyorsun. Bazen kimse sana dokunmasın istiyorsun. Nasılsın kelimesi bile fazla geliyor bünyene. İçindekiler birden dökülecek, etrafa saçılacak diye korkuyorsun belki de. Kimi zaman tutmaya mecalin olmuyor, içindekiler inci taneleri gibi dökülüyor gözlerinden.
Kendini üzdüğün için benliğine kızıyorsun. İçindeki savaşa engel olamıyorsun. Kimden, ne beklediğin belli değil. Ama ben olsam böyle yapmazdım, halden anlardım diyorsun. Kendini çok garip hesaplar yaparken buluyorsun. Garipsiyorsun, bu duruma aşina değilsin.
Güçlü ol, ayakta dur diye telkinler vermekte dilin. Dışarıdan güçlü diyorlar ama içinin haline diyecek laf bulamıyorsun.Somurtkan, üzgün bir insan olmak istemiyorsun. Çünkü herkese olduğu gibi gülmek sana da çok yakışıyor.
Vee "tık"..
- Geçmişten -
3 yorum:
hımmm iyi bari geçmiştenmiş.
:)
Geçmişse sorun yok ;)
:)
Yorum Gönder