5 Haziran 2011 Pazar

Belki de Her Şey İçin Çok Geç

   Tükenmişlik..
   Başımı ellerimin arasına alıp düşünüyorum dakikalarca .. Yapılacak bir şey,gidilecek bir yol,kalacak harabe bir yer bile yok diyorum kendime.Kendimden bile kaçmak istiyorum,düşüncelerim kemiriyor beni yavaş yavaş..Farklı yüzler,farklı yorumlar,farklı tepkiler.Hafızamda bir şeyler akıp giderken durduramıyorum,yollarını kesemiyorum düşüncelerimin.Engel olamıyor tek kendimden korkuyorum.Tükenmekten,kendimi bulamamaktan korkuyorum.Anlamsızlıklarıma bir anlam konduramıyorum.Ertelemeye çalışıyorum her şeyi,herkesi .. Ama nereye kadar diyorum sonra. Bazen kendimi çok boş bir şeye kafa yorarken buluyorum,gülüp geçiyorum kendime.Çözülmesi gereken önemli şeyler varken niye bunu düşünüyorum ki diyorum.
                       
                             
 
   Her şeyi yapabilirim kendime yakışan ya da yakışmayan ne varsa yapabilirim.Herkesi üzebilirim,her şeyden ümidimi kesebilirim,tekrar ben olmayabilirim,gidebilirim .. Her gün bir umutsuzlukla gözümü açıyorum yeni güne,geri gözümü kapatıyorum tekrar açtığımda rüyadayım sanayım diye.Ama gerçek olduğunu anlayınca gücümü toplayıp umutsuz güne günaydın diyorum.İki lokma bir şey atıştırıyorum evdekiler üzülmesin diye, sonra yerim diyorum söz veriyorum ama yemiyorum.Tansiyonuma bir şeyler olmasa,yemeği ağzıma bile süresim yok.Zor geçiyor lokmalar boğazımdan.Başım dönüyor,bulanıklaşıyor her şey. Her şeye ağlayan ben artık ağlayamıyorum,göz yaşlarım içime akıyor hissediyorum.Ben güçlü bir insan değilim ,hiç değilim.Yaşadıklarım bana ağır geliyor.Bilinmezlikler içinde bir kez daha kayboldum diyorum.Kayboluyorum ama yolumu bulamıyorum.Çok acıyor içim! Bilinmezlikler beni kahrediyor,bir şeyleri düzeltememek en kötüsü.

   Sanırım her şeyden,herkesten vazgeçiyorum.Bunu hissediyorum,yalınlaşıyorum yavaş yavaş.Aklımdakileri tam anlamıyla yazamıyorum bile.Tek bir şey yok içimde çok şey var.Geçsin bunlar diye dua ediyorum.İçim yanmasın diye, tekrardan gülebileyim diye, bilinmezlikler yok olsun diye ya da ben bir anda başka biri olup başka bir hayat yaşayıvereyim diye..
                                       
                             
   Sığınacak bir yer arıyorum,elimi uzatıyorum ya yanıyorum ya da olmuyor,anlatamıyorum kendimi.Beni anlaması gereken kişi bile anlamadı diyorum,hep basit sandı,kolay diye düşündü,kendisiyle beni karşılaştırıp durdu diye öfkeleniyorum.Oysa anlatamadım ben ona hatta onlara.. Herkes kendi yaşadığını bilir,her insan farklıdır,hiç bir şey göründüğü gibi değil .. İşte bunu anlatamadım. Niye çabalıyorum ki ben,anlatamadıktan sonra.. Kalkmış beni anlamalarını bekliyorum. Geç artık belki de her şey için çok geç ..

4 yorum:

resimli günlük dedi ki...

Bunları yazma sebebini bilmiyorum ama öyle cümleler kurmuşsun ki sanki ben şu anki ruh halimle yazmışım gibi,o kadar benim duygularımı anlatmışsın.Umarım ikimiz de daha iyi oluruz çok kısa zamanda.
özlem

kirazlı sakız dedi ki...

Umarım Özlem .. İkimiz de,bizim gibi hissedenlerde hepimiz daha iyi oluruz ..

Juli dedi ki...

bende bir mimin var :)

kirazlı sakız dedi ki...

Teşekkür ederim Juli'cim en kısa zamanda yazacağım :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...